Griekse Vereniging van Eindhoven en omstreken

Dat de Britse aristocratie op z' n zachts gezegd een beetje excentriek mag worden genoemd, weten we allemaal uit TV series. Lord Byron, een van de grootste Britse dichters,was hier beslist geen uitzondering op. Wie was deze filhelleen waar in Griekenland vele straten en pleinen naar zijn vernoemd? Wat motiveerde hem om aan de Griekse vrijheidsstrijd deel te nemen? Waarom heeft deze man een standbeeld zonder ook maar ooit een kogel te hebben afgevuurd? Voor deze column heb ik internet afgestruind: onderstaand een beknopte, opzienbarende biografie.

De jonge Byron:

George Gordon Noel Byron werd geboren op 22 januari 1788 in Londen. Zijn spilzieke vader, kapitein John Byron, verkwist in de eerste twee jaren van zijn huwelijk met Catharine Gordon haar familie landgoed met een waarde van ruim £ 23.000,00. Nadat hij haar heeft verlaten, verhuisd Catharine naar een bescheiden huurwoning in Queen street, Aberdeen in Schotland en moet met een jaarlijkse toelage van £ 150,00 in hun levensonderhoud voorzien.

Op tienjarige leeftijd lijkt het tij echter te keren als zijn oud oom komt te overlijden. George wordt benoemd tot zesde baron van Rochdale en erft het landgoed Newstead Abbey. Opgetogen verhuizen moeder en zoon naar hun nieuwe onderkomen dat helaas deels in slechte bouwkundige staat verkeert, en bovendien nog heel lang een financieel blok aan het been van de jonge baron zou blijven. Overigens heeft Byron een misvormde voet, en zijn moeder laat hem vele pijnlijke behandelingen door kwakzalvers ondergaan. 

Zelf lijdt moeder Catharine aan stemmingswisselingen en neerslachtigheid. Onder deze omstandigheden ziet het kindermeisje Mary Gray haar kans schoon en misbruikt het kind dat aan haar zorg werd toevertrouwd. Men neemt aan dat het latere losbandige leven van Byron, dat gevuld is met vele verhoudingen met zowel vrouwen als mannen, hiervan het gevolg is. Uiteindelijk wordt Byron “gered” door de advocaat van zijn moeder, John Hanson, die hem meeneemt naar Londen. Op het Trinity College in Cambridge ontmoet hij John Cam Hobhouse, later de eerste baron van Broughton (27-06-1786 tot 03-06-1869) en er ontwikkelt zich een levenslange vriendschap.

Grand Tour; 1809 – 1811:

In 1809, Byron is dan 21 jaar, begint hij met Hobhouse aan hun “Grand Tour”. In die dagen konden de klassieken zich verheugen op hernieuwde belangstelling en het was in de Britse upper class “bon ton” om belangrijke bezienswaardigheden in Italië en Griekenland te gaan bekijken. Dat was in die tijd een niet te onderschatte onderneming. Reisorganisaties bestonden nog niet, het zou nog tot 1851 duren voordat 's werelds eerste reisbureau, dat van Thomas Cook,( 1805 – 1892) de deuren opende. Bovendien waren de wegen niet geheel veilig om te bereizen.

De Grand Tour voert beide vrienden via Gibraltar en Malta naar Preveza. Van hieruit reist het gezelschap verder naar Ioannina (Epiros) voor een bezoek aan de wrede Ottomaanse heerser Ali Pasha. Het is in deze periode dat hij begint aan een van zijn beroemdste werken: het autobiografische “Childe Harold 's Pilgrimage”. Een epos over een melancholieke jongeman die na een losbandig leven afleiding zoekt in buitenlandse reizen.(geschreven tussen 1812 en 1818) Ook stond er een bezoek aan de sultan in Constantinopel (Istanbul) op het programma. Byron is inmiddels opgegroeid tot een knappe, atletische en sportieve jongeman, getuige zijn zwemmende oversteek van de Bosporus op 3 mei 1810.

Op weg naar de sultan maakt het gezelschap een tussenstop in Athene. Destijds een dorp, de versterkte Acropolis werd door de Ottomanen bewoond en lord Elgin is inmiddels druk bezig de tempels te ontdoen van de later naar hem genoemde kunstwerken. In het gedicht “The Curse of Minerva' hekelt Byron de vernielzucht van zijn landgenoot:

For Elgin's fame thus grateful Pallas pleads,
Below, his name--above, behold his deeds!
Be ever hailed with equal honour here
The Gothic monarch and the Pictish peer:
arms gave the first his right, the last had none,
But basely stole what less barbarians won.

Ook bezoekt hij de tempel van Poseidon op Kaap Sounion, waar hij zijn naam krast in een van de zuilen.

Voorgoed uit Groot Brittannië:

Op 14 juli 1811 keren Byron en Hobhouse terug naar Groot Brittannië. Als in 1812 het eerste van het uiteindelijk uit vier delen bestaande epos “Childe Harold 's Pilgrimage” verschijnt, maakt hem dat op slag beroemd en Byron wordt de “darling” van de Britse society. De flamboyante lord trouwt na vele verhoudingen op 12 januari 1815 met Anna Isabella Milbanke , en het paar vestigt zich in Londen. Op 10 december van datzelfde jaar wordt hun dochtertje Augusta Ada geboren. In januari 1816 kondigt Anna aan dat zij en Augusta een bezoek gaan brengen aan haar ouders, een bezoek waarvan zij niet meer terug zullen keren. Byron regelt de echtscheiding en vertrekt voorgoed naar het buitenland.  

Hij vestigt zich in Geneve, waar uit een verhouding met Claire Clairmont zijn tweede dochtertje wordt geboren: Allegra (12-01-1817 tot 20-04-1822). Op 1 november 1821 laat hij haar achter in een klooster in Ravenna, waar de nonnen voor haar opvoeding zorg zouden dragen.
Uiteindelijk lukt het hem Newstead Abbey te verkopen en ontdoet zich hiermee van een financiële last. Hij betaalt zijn schulden af, en houdt zelfs nog een bescheiden inkomen over.
In 1819 ontmoet hij de negentien jarige gravin Teresa Guiccioli, gehuwd met een veel oudere man. Zij en Byron vestigen zich in 1822 in Genua, met instemming van echtgenoot, vader en broer van Teresa. Het huiselijke leventje als "gentleman in waiting" verveelt Byron echter al gauw en hij besluit dat hij nog iets zinnigs met zijn leven wil doen.

Londen 1823: the London Greek Comittee:

In maart 1823 wordt in Londen het London Greek Comittee opgericht. Welgestelde Britse aristocratie, parlementsleden van alle politieke gezindten met sympathieën voor de Griekse vrijheidsstrijd, en in Londen wonende Grieken verenigden zich met als doelstelling fondsen om een militaire expeditie ter ondersteuning van deze strijd te werven. Hoewel dit strijdig was met het officiële standpunt van de Britse regering, welke een absolute neutraliteit wenste. Overigens was het niet alleen uit medelijden voor het Griekse volk: het Comittee wilde tevens de handelsbelangen in het Middellandse Zee gebied uitbreiden. De leden ontmoetten elkaar wekelijks in de Crown & Anchor Tavern in Londen. Als de fondsen uiteindelijk bij elkaar zijn gebracht, blijkt er geen duidelijke Griekse regering meer te bestaan en ziet de beoogde expeditie leider, Thomas Gordon, van deelname af. Hij trekt zichzelf niet alleen terug, maar ook de toezegging om een derde van de kosten te bekostigen. Op voorspraak van Hobhouse zal het Comittee Byron benaderen voor deze eervolle taak.
Een nationale inzamelingsactie, waarvoor het London Greek Comittee het hele Britse grondgebied afstruinde bracht de voor die tijd gigantische som van £ 800.000,00 op! Het hele Britse volk leefde mee met de Griekse vrijheidsstrijd, en zelfs de "gewone" man doneerde naar draagkracht. De Griekse delegatie kon dit bedrag lenen tegen een 5% rente (!). Maar als gezegd: er was geen officiële Griekse regering die kon waarborgen dat het gehele bedrag, inclusief rente zou worden terugbetaald. Uiteindelijk zou de lening zonder deze garantie ter beschikking worden gesteld.
Voor een tweede lening onderhandelde de Griekse delegatie echter rechtstreeks met de huisbank van het Comittee. De bank stelde zonder overleg een nieuwe lening beschikbaar. Hiervan werden onder andere de kosten van twee veel te dure fregatten, welke werden besteld in de Verenigde Staten terwijl er veel goedkopere Europese alternatieven waren, betaald.

Het London Greek Comittee werd inmiddels achtervolgd door schandalen, waaraan het in 1826 ten onder zou gaan, en met haar vele reputaties van haar leden.

Byron: de vrijheidsstrijder die nooit een kogel afvuurde:

Het idyllische leven in Genua begon Byron als gezegd gauw te vervelen, en het verzoek van het Committee om deel te nemen aan de Griekse vrijheidsstrijd kwam niet alleen als geroepen, maar paste eveneens ook in zijn voornemens nog iets nuttigs met zijn leven te gaan doen. Dat kostte hem overigens wel £ 4000,00, om zijn expeditie bestaande uit de meest dappere der Griekse vrijheidsstrijders bekendstaande Soulioten, te bekostigen. Hij vertekt op 18 april naar Kefalonia, en voegt zich op 29 december bij de strijder Alexandros Mavrokordatos in Mesologhi. Op 15 februari 1824 wordt Byron echter ziek: waarschijnlijk twee epileptische aanvallen in achtenveertig uur. De gebruikelijke behandeling hiervoor bestond uit aderlating. Deze aderlating zal hem echter dermate verzwakken dat, als hij koorts oploopt nadat hij op een avond doornat wordt, op 19 april 1824 komt te overlijden. Zonder ook maar een kogel te hebben afgevuurd, zonder de Griekse onafhankelijkheid te hebben beleefd.

Zijn gebalsemde lichaam wordt naar Groot Brittannië gerepatrieerd. Byron wordt echter vanwege zijn losbandige levensstijl niet bijgezet in de Poets Corner in Westminster Abbey, wat gebruikelijk zou zijn geweest. Byron vind zijn laatste rustplaats in de bescheiden kerk van Saint Mary Magdalena In Hucknall, Nothinghamshire.
Persoonlijke bezittingen en ander memorabilia zijn te bezichtigen in het in 1997 geopende Byron Museum in Mesologhi, het Benaki Museum en het National Historical Museum in Athene.
Ondanks het feit dat lord Byron nooit effectief heeft deelgenomen aan de Griekse onafhankelijkheidsstrijd, wordt hij in Griekenland als een nationale held gezien. Een filhelleen die opkwam voor een volk dat al eeuwen lang werd onderdrukt, terwijl de grootmachten uit die tijd zich neutraal hielden. Het zou nog tot 1827 duren voordat zij zich in de strijd zouden mengen. Bij het Congres van Londen in 1830, werd na moeizaam onderhandelen, de Griekse onafhankelijkheid erkent.

  George Gordon, Lord Byron (1788-1824)
              She Walks in Beauty
                                     
    She walks in beauty, like the night 
        Of cloudless climes and starry skies; 
    And all that's best of dark and bright 
        Meet in her aspect and her eyes: 
    Thus mellowed to that tender light 
        Which heaven to gaudy day denies. 
                                     
    One shade the more, one ray the less, 
        Had half impaired the nameless grace 
    Which waves in every raven tress, 
        Or softly lightens o'er her face; 
    Where thoughts serenely sweet express, 
        How pure, how dear their dwelling-place. 
                                     
    And on that cheek, and o'er that brow, 
        So soft, so calm, yet eloquent, 
    The smiles that win, the tints that glow, 
        But tell of days in goodness spent, 
    A mind at peace with all below, 
        A heart whose love is innocent!

Voor deze column werd onder andere gebruik gemaakt van de volgende websites:

http://englishhistory.net/byron
http://www.oxforddnb
en.wikipedia.org/wiki/Baron
www.athensnews.gr
http://kingscollections

Voor meer informatie over de Elgin Marbles kunt u op onze site terecht:nog-steeds-geen-zicht-op-terugkeer-elgin-marbles

Op deze column rust copyright:  Niets uit deze website mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar worden gemaakt, in enigerlei vorm of wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opname of enige andere manier. Dit is alleen mogelijk na voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >