Griekse Vereniging van Eindhoven en omstreken

De hete augustusmaand is alweer ten einde gekomen op Kreta en daarmee ook de vele festivals in de dorpen die men panagiri noemt. Elk dorp heeft zijn eigen thema panagiri. Uiteraard olijven, druiven, lam, xaroupi / Johannesbrood en bergthee, geitenkaas en zelfs een chocolade festival.

Het grootste en leukste festival is in het bergdorp Theriso, op zo'n vijftien kilometer afstand van Chania. Op het dorpspleintje naast het kerkje staan dan lange tafels met de eeuwige witte plastic stoeltjes. Er is plek voor 1000 mensen en op het grote podium speelt de bekendste Kretenzische band. Het feest in Theriso heet ' panagiri tsigariastou'. Het Griekse woord voor sigaret is tsigaro en toen ik de naam voor het eerst zag op de banner boven het podium vroeg ik aan mijn man Giorgos: “ Huh? Sigarettenfestival? Serieus? “ Giorgos grinnikte : “Dat had best gekund maar nee de tsigariasto is een deel van het lam”.

De entree is vijftien Euro per persoon en dat is een schijntje. De hele avond komen de meest fantastische lamsgerechten voorbij waaronder ook de heerlijk klaargemaakte lamslever, natuurlijk de tsigariasto, pilafrijs, lamsfilet in saus met uitjes en patatten en de Griekse salade met feta, op tafel staan bij aankomst al borden met gravierakaas en honing om in te dippen. Bij dit alles is inbegrepen ook de Romeko wijn die in anderhalve liter petflessen geserveerd wordt. En dan dus vanaf een uur of 10 tot 4 uur s'nachts live muziek. Enige voorbereiding is essentieel , althans voor mij, want wij gaan steeds rond een uur of negen pas rijden en dat betekent dat langs beide kanten van de weg omhoog naar het dorp het vol staat met auto's. Gaan de Grieken normaal gesproken pas heel laat aan tafel. Zoniet in Theriso Daar zitten ze al om 8 uur om ook stoelen vrij te houden voor vrienden en familieleden Het is steeds voor ons een kilometer lopen dus platte schoenen aan en ook een trui of vestje meenemen want het koelt daarboven enorm af. Verder zorgen wij dan dat een vriend van ons er al om acht uur zit en plaatsen voor ons vrijhoudt. Je vind hem dan door vier keer heen en weer te bellen met je mobieltje en de kreten … waar ben je? Ik zie je niet...goed kijken ik zit bij het kerkje...en er wordt ook al lopend gediscussieerd waarom die andere vrienden er nog niet zijn en dat het elk jaar zo is dat Dimitris en Katarina pas rond middernacht komen aankakken. Kortom niets gaat zonder de nodige Griekse opwinding over helemaal niks.

Toen we er de eerste keer naartoe gingen wilde ik ook leuke en mooie hakkenschoenen aantrekken en Giorgos zei :”Dat is niet verstandig want we moeten best ver lopen en het gaat bergop”. Ik toeterde: “ Oh jaaa, ver”? Dat zal wel honderd meter zijn want Grieken vinden alles ver en zouden het liefst naast de tafels parkeren. Het was dus een dikke kilometer en blij met mijn platte schoenen maar op de weg ernaartoe vond ik dan ook dat de weg door de, overigens prachtige kloof, vreselijk donker en gevaarlijk was en jemig zo smal. Giorgos zei: “ Ja, dat is nu eenmaal de enige weg naar Theriso en als we geweten hadden dat jij naar Kreta zou komen dan hadden we de bergen rechts en links een paar meter verplaatst”.En ik kreeg de slappe lach waardoor de oude stiefpa van Giorgos die op de achterbank alvast een dutje deed , wakker schrok. Verder is het hoogtepunt aldaar de tombola waar je geweldige prijzen kunt winnen. Twee A viertjes en met de hand geschreven en gekopieerd waar kan ik ga het niet allemaal opnoemen , onder andere een half varken , een levend lam, tien balen hooi voor je geiten , potten honing, manden met Kretenzische produkten, een jachtgeweer !!! en veertig kuikens op staan.

Vorig jaar lazen we de lijst ook en zei onze vriend Nektarios, tevens degeen die plaatsen voor ons vrij houdt : “veertig kuikens , wat moet de “malaka “ die dit wint daar in godsnaam mee?” Ik zei: “Ja stel dat je geen stuk land hebt en net zoals jij en wij in een appartement woont”. U raadt het al, wie won die veertig kuikens? Nektarios. En er werd eens hard gelachen maar Nektarios vertelde dat die naar zijn schoonpa zouden gaan die een heel groot grondstuk heeft. Ik maakte me zorgen ,want Nektarios was op zijn motor daar dus hoe ga je die veertig kuikens in godsnaam vervoeren? Want de halve varkens winnaars namen ze ook van daar mee. Er werd alweer hard gelachen want die ga je dus afhalen bij de sponsoren waar je ook het levend lam gaat halen en in de winkel met jachtspullen haal je dan je geweer met kogels op. Helaas komt aan zo'n fantastische, folkloristische , avond helaas altijd een eind.

Dat eind ziet er bij ons dan zo uit dat ouwe Giannis, de stiefpa van Giorgos en ik simultaan de meegebrachte plastic zakken betreft, tevoorschijn halen en alles wat er overgebleven is wat vlees maar ook pilafrijst, ongegeneerd erin laten glijden. Minstens een week voer voor onze vijf honden. Tevreden dalen we dan, zo rond drie uur s'nachts die kilometer naar de auto weer af en verheugen ons al op de panagiri tsigariastou van het volgend jaar.

• Volgende >