Al mijn klanten zijn bijzonder. En ze komen overal vandaan. Overal uit Griekenland. Maar ook overal uit Nederland. Groningen, Dronten, Breda, Utrecht, Rotterdam, Enschede. En zelfs uit België. Ze hebben allemaal hun eigen verhaal. Of het nou Grieken, buurtbewoners of Griekenlandliefhebbers zijn.
In mijn winkel wordt over niets zoveel gesproken als over... tzatziki. Zo kwam Andreas laatst weer bij me langs. “Die tzatziki, maak je die zelf?” vroeg hij. “Natuurlijk,” antwoordde ik. Hij keek me wat geringschattend aan. “Hij is echt lekker, hoor! Ik heb hem nog verder verbeterd na tips van een Griekse vriend. Ik beloof je dat je het lekker zult vinden. Laatst was er zelfs een Griekse man die in mijn oor fluisterde dat “ie nog lekkerder is dan die hij zelf maakt.”
Vind je het niet raar dat je als Griek je Griekse maaltijd koopt bij een Nederlandse vrouw?” vraag ik aan Nikos. Hij komt één, soms twee keer per week naar mijn winkel voor een afhaalmaaltijd. “Oh, nee, helemaal niet,” antwoordt hij. “Weet je wat het is? Je kookt net als mijn moeder! Zo voel ik mijn nog meer thuis in Nederland. “Ach, die Nikos, dat is toch het grootste compliment dat je als Nederlandse van een Griek kunt krijgen.
Ik bezocht Griekenland de afgelopen jaren minstens dertig keer. Het voelt elke keer als thuiskomen. Niet alleen door de schoonheid van het land, maar ook door de vriendelijke, gulle inwoners. Al een tijdje dacht ik na over mijn werk. En echt: ik had een enorm leuke baan. Maar toen werd ik ziek…
4 september: "Hé, kun jij Grieks?" Maria is stomverbaasd en begint meteen te ratelen. "Langzaam alsjeblieft, anders versta ik het niet", antwoord ik. En dan legt ze alles uit over ons appartement met een prachtig uitzicht op zee.
