Griekse Vereniging van Eindhoven en omstreken

Al mijn klanten zijn bijzonder. En ze komen overal vandaan. Overal uit Griekenland. Maar ook overal uit Nederland. Groningen, Dronten, Breda, Utrecht, Rotterdam, Enschede. En zelfs uit België. Ze hebben allemaal hun eigen verhaal. Of het nou Grieken, buurtbewoners of Griekenlandliefhebbers zijn.

“De crisis heeft ervoor gezorgd dat we naar Nederland zijn gekomen,” vertelt Yannis. “Het liefste zou ik in mijn eigen land willen wonen. Maar met mijn opleiding kan ik daar geen baan vinden. In Nederland krijg ik een redelijk salaris. En hier is alles goed geregeld. Belastingen, ziektekostenverzekering... maar ik hoop dat ik ooit kan terugkeren naar Thessaloniki. Mag ik de bougatsa opeten op je terras?” Ik knijp Yannis even in zijn wang, zet zijn boodschappen apart en hij geniet van een frappé en warme bougatsa onder de parasol. Want bougatsa brengt hem weer even terug naar huis, naar Thessaloniki.

Dan komt Esther binnen. Ze is haar baan kwijtgeraakt en heeft met haar uitkering niet veel te makken. Ze heeft haar zinnen gezet op een frappémixer, maar ja.. dat is toch wel een flinke hap uit haar budget. Ik raad haar aan er goed over na te denken en niet overhaast te beslissen. Net als de vorige keer koopt ze ouzosnoep en oreganochips. Dat kost niet zoveel en dan heeft ze toch een feestelijk weekend.

“Wauw, je hebt Caprice! En Lacta!! En Ion!” Maria is helemaal door het dolle heen. “Ik kom voortaan elke week! Ik heb dit zo lang moeten missen!” Maria komt uit Ioannina en is al 6 jaar niet meer in Griekenland geweest. “Ik mis mijn familie, Sancha,” zegt ze. Ze heeft tranen in haar ogen als ze mijn hand vastpakt. “Maar met jouw winkel breng je een stukje Griekenland naar Eindhoven. Dankjewel.” Ik heb ook tranen in mijn ogen en voel me dankbaar dat ik een beetje troost kan bieden.

Vaste klant is Marjo. En die is zo lief en hartelijk, dat ik haar altijd even wil knuffelen. Marjo houdt van Grieks eten en nodigt graag haar familie en vrienden uit om ervan mee te genieten. Inmiddels weten we alles van elkaar en blijft ze graag even kletsen onder het genot van een frappé. Toen laatst mijn koelvitrine kapot was, zat zij op Kreta. En omdat ze het zo zielig voor me vond, bracht ze een prachtige ketting voor me mee. Kreta is heel bijzonder voor haar, omdat ze er zo’n mooie vakanties heeft doorgebracht met haar man. Hij leeft helaas niet meer, maar Kreta brengt haar mooie herinneringen weer tot leven.

Michalis komt elke week gauw binnengerend, graait boerenworst en feta uit de koeling, pakt biscotta miranta mee, rekent af en is weer weg. Maar vandaag blijft hij even hangen. Hij wil praten over het dorp waar hij vandaan komt, ietsje verwijderd van Meteora. Zijn vader was boer en toen zijn moeder ziek werd, kon zijn vader het niet meer aan. Michalis’ broer nam de boerderij over en toen is hijzelf geëmigreerd. Eerst naar Duitsland, maar in Nederland kon hij een betere baan vinden. Nu werkt hij als ober. “Dezelfde letters als boer,” grapt hij. “Volgende week weer worst, Michalis,” zeg ik: “Het wordt lekker barbecueweer!”

Daar zijn Anneke en Fredje, helemaal uit Antwerpen. Dol zijn ze op Griekenland. Dus dat uur rijden hebben ze er graag voor over. Ze kopen van alles wat, want dan kunnen ze het Griekenlandgevoel lekker mee naar huis nemen. Later plaatsen ze foto’s op Facebook en schrijven erbij: “Kip souvlaki met koolsla van Sancha ! Heel lekker ! Waarom hebben we ze niet allemaal gekocht om in te vriezen?” 

Mooie klanten heb ik met mooie verhalen. Het is een voorrecht om dit werk te mogen doen.

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >