Griekse Vereniging van Eindhoven en omstreken

Hierbij willen we u allen hartelijk danken voor de condoleances die we mochten ontvangen na het overlijden van mijn moeder, per post, via mail en FB. Al het medeleven heeft ons zo goed gedaan.

Het heeft tijd nodig om aan het wees zijn te wennen, om diegene te moeten missen die je het langst heeft meegemaakt en je zo goed kent. Toch zijn we vooral dankbaar dat we zolang van haar hebben mogen genieten, alle goede herinneringen zullen koesteren. We zullen haar missen omdat ze de tijd dat ze leefde haar talenten zo goed heeft benut, omdat we zoveel van haar hebben geleerd en genoten.

Zo probeer ik nu af en toe even ‘de tijd te nemen’, even de zon op je huid te voelen, even dat tijdschrift te lezen, even met alle aandacht lekker koken, even een douche te nemen en al je zorgen en stress weg te spoelen, even naar de uil te luisteren, even voelen wat een kracht die volle maan weer heeft.

Vandaag hebben we de tijd genomen om ‘trachana’ te maken, een soort pasta die op veel verschillende manieren gegeten wordt. Het wordt meestal gemaakt van schapenmelk en wat zout en bloem: eerst de melk tegen de kook aanbrengen, wat zout toevoegen en laten afkoelen. Dan mengen met zoveel bloem dat het een dik deeg wordt net als brooddeeg wat (bijna) niet meer aan je handen plakt. Dan ‘trekken’ we kleine stukjes die we op een laken in de zon leggen, onder tule voor de vliegen en wespen, er liggen honderden kleine stukjes die we na een half uur tot een uur tot nog kleinere stukjes maken. Dan drukken we dit door een soort grote, platte vergiet zodat we hele kleine stukjes krijgen, ongeveer zo groot als rijstkorrels, die weer goed gedroogd moeten worden om opgeslagen te kunnen worden voor de winter. Een favoriet ontbijt voor de Grieken, maar ook voor het middageten met bijv. gestoofd vlees of als avondeten gekookt met wat fetakaas erdoor geprakt, een geliefde avondmaaltijd van veel kinderen.

Heb vandaag ook duizendblad, lindebloesem, munt, salie en sint-janskruid wat ik al gedroogd had, verwerkt zodat ik het kan bewaren en weer Porfyron thee van kan maken. Heerlijk zo’n nieuwe, mooie voorraad, ik heb mijn tijd vandaag goed benut en dat geeft een voldaan gevoel. Tijd de grote ruimte die we vullen en weer leegroven, opnieuw vullen en legen, totdat onze tijd op is en er alleen maar grote leegte overblijft.

Voor vandaag een recept van gebroken tarwe, bulgur, of zoals ze hier zeggen, pligouri, net als trachana op veel manieren te gebruiken. Hier als koude salade, voedzaam, gezond en gemakkelijk, als bijgerecht of hoofdgerecht. (zie de recepten column)

De mythische vlier.

Van alle bomen en struiken is de vlier het meest omringd door legendes, bijgeloof en folklore.

Zij is vereeuwigd in sprookjes:’Vliermoedertje van Hans Ch. Andersen en ‘Vrouw Holle’ van de Gebroeders Grimm. Zij is het symbool voor zowel leven als dood en wedergeboorte.

Vroeger plantte men vlier vlakbij de boerderij, het liefst onder het keukenraam, omdat de vlier bescherming bood tegen kwade geesten, vliegen en ongedierte. Vanwege haar geneeskrachtige werking namen mensen vaak uit respect hun hoed af voor de Vlier. Ze noemden haar ‘Apotheek’.

6 januari- is ook de dag van Epifanie, de dag van de Vlier, de levenskracht is ingedaald, maar nog niet zichtbaar. Daarom wordt deze ‘vrouwenboom’ geëerd.

De Vlier staat voor ijver en is de biechtmoeder voor de mensheid, ze vertelt niets door.

Een sprookje van Vrouw Holle:

Heel lang geleden, tijdens de twaalf heilige nachten, maakte Vrouw Holle zich gereed om naar het rijk van de mensen te gaan. Zo liep ze over een heide die onder de sneeuw lag. Ze vernam de stem van het gesteente en het stromen van het sap onder de bast van bomen en struiken. Ze werd de voorjaarsverwachting van alle verwelkte planten en bloemen gewaar. Maar daar stond ook een houterige, kale stuik, eenzaam en verlaten.

Vrouw Holle luisterde naar de kracht van de struik. “O Grote Moeder, gij hebt al uw kinderen nuttig gemaakt. De mensen hebben de hazelnoten en de wilgentenen nodig en zelfs de borstelige struikheide drogen zij om bezems te binden.” Ontroerd sprak ze glimlachend: “ Goed dan, je bent de mensen goed gezind en daarom zul je van nu af mijn struik zijn. Vlier zul je heten en mij zullen de mensen leren kennen als het Vliermoedertje.” En ze schonk de struik geneeskracht van zijn bast, zijn bloesem en in het bloedrode sap van zijn bessen. Toen er kwade tijden aanbraken, waarin de mensen door ziekte werden geplaagd, ontdekten ze de geneeskracht van het vlierbessensap. En ging de wijze spreuk van mond tot mond: “Vlier doet wonderen.” (Uit: Sprookjes van Vrouw, Karl Paetow)

Op deze column rust copyright:  Niets uit deze website mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar worden gemaakt, in enigerlei vorm of wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opname of enige andere manier. Dit is alleen mogelijk na voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >