Griekse Vereniging van Eindhoven en omstreken

Meer dan 27 jaar geleden, toen ik in het dorp van Yiannis kennis zou maken met zijn ouders, staakte de publieke elektriciteitsproducent en nu zijn er weer stakingen.Er wordt gestaakt omdat de staat 30% wil privatiseren en daar zijn de bonden en werknemers tegen.Gisteravond zaten we ongeveer een uur zonder elektriciteit, onaangekondigd, maar voor mij geen onaangename verrassing...

                                                                                                                                                                                                          De gasten moesten met noodverlichting naar bed, nadat we eerst hebben genoten van een prachtig, onverlicht en donker dorp. Ongelooflijk veel sterren gezien en net zoveel vuurvliegjes. Ze zijn er weer en maken me elk jaar weer erg blij.

Rond de langste dag van het jaar (die natuurlijk niet bestaat want elke dag heeft 24 uur, maar hier bedoelen we dus rond 21 juni!) mogen we een paar weken genieten van de vuurvliegjes. Deze weken loop ik graag ’s avonds laat een rondje door het dorp en geniet van alle lichtjes om me heen, zonder geluid, zonder geur, gewoon rondvliegende lampjes! Vuurvliegjes worden ook wel glimwormen maar het zijn zeker geen wormen. Het is ook geen vlieg maar een soort mot, het zijn de spaarlampen van de natuur. In hun lichaam bevindt zich een enzym met de naam lucifers (letterlijk “lichtdrager”), in de buik van het vuurvliegje gaat dit enzym een reactie aan met andere stoffen en zet daarbij chemische energie om in licht.

Dat gebeurt erg effectief, 96% van alle energie wordt licht, in tegenstelling tot de 5% van een gloeilamp en de 20% van een spaarlamp. Licht trekt andere insecten aan, die het vuurvliegje lekker opeten. Maar vooral speelt licht een belangrijke rol bij het aantrekken van partners, dus voor de voortplanting. De vrouwtjes ‘schijnen’ overigens meer licht uit dan de mannetjes.

Voor de Maya-indianen waren de vuurvliegjes heilig, zo voel ik het ook hier, op deze avond zonder enig geluid, met het enige licht van de maan, de sterren en de vuurvliegjes. En voel me voor de zoveelste keer een zeer bevoorrecht mens. 

En nog steeds denkt de mens alles te kunnen regelen en plannen, terwijl we niet weten of we vuurvliegjes zullen zien, of we kersen van de boom uit je tuin kunnen eten en of we volgende week gezond op vakantie kunnen gaan? We zien het in de Oekraïne, in Irak, Israel, maar zelfs dichter bij huis. We verzekeren ons van de wieg tot het graf maar weten niet wat voor pensioen of loon we volgend jaar kunnen verwachten.

Wij hebben veel verwachtingen, maken onze plannen, zoals wij plannen maken om over een maand te verhuizen naar onze nieuwe kamer/villa, de verbouwde schuur naast het hotel, zodat we eindelijk een eigen plekje hebben en niet meer van kamer naar kamer hoeven te hoppen. Als we gezond blijven, als het Yiannis lukt om het af te bouwen, als de ramen en deuren op tijd worden geleverd, als de DEH, de elektriciteitsorganisatie niet meer staakt, als het weer het toelaat, want zekerheid bestaat niet in Griekenland, maar waar wel?

Op deze column rust copyright:  Niets uit deze website mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar worden gemaakt, in enigerlei vorm of wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opname of enige andere manier. Dit is alleen mogelijk na voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >