Griekse Vereniging van Eindhoven en omstreken

Sinds herfst 2007 schrijf ik (on)regelmatig over het leven hier op 1000 mtr. hoogte. Heel vaak heb ik geschreven dat het nog NOOIT zo droog –zoveel paddenstoelen –zo zonnig – zo druk etc. was geweest. Dit jaar kan ik er veel “NOOIT” s aan toevoegen, waarschijnlijk gebruik ik dit woord zo vaak als NOOIT tevoren. Wie had gedacht dat we binnen een aantal weken van een vrij, vredig, maar gehaast leven veranderden in een leven van geïsoleerd zijn, ziekte en angst. Maar ons heeft het persoonlijk ook veel positiefs gebracht.

We hebben nu meer tijd om te “leven”, om te genieten, om dingen te doen die ons blij maken en die we leuk vinden. Het bevalt ons goed. Nog NOOIT in al die jaren hebben we zoveel gewandeld en zoveel van de natuur genoten. Nog NOOIT had ik koffie gedronken op het balkon van ons hotel. Nog NOOIT een dag met niet meer dan 8 werkuren in plaats van 15. Nog NOOIT zoveel quality time gehad. Nog NOOIT heb ik zoveel in de tuin gewerkt, bij ons en bij Lena. Nog NOOIT sliep ik elke nacht 8 uur. Nog NOOIT zo gezond (groen) gegeten. Nog NOOIT was ons hotel zo schoon! Alles geschilderd, gordijnen gestoomd, elke hoek en kast is stofvrij, (dat gebeurde elk jaar maar niet in zo’n korte tijd). Maar ook, nog NOOIT heb ik de gasten zo gemist. Het begint nu saai te worden, we raken uitgepraat nu na elke dag minstens een uur wandelen. Voorgaande jaren gingen onze gesprekken over wat we zouden gaan koken voor de gasten, zouden inkopen, over de reserveringen, of de financiële verplichtingen! We hopen en wensen dat dit vervelende virus snel zal verdwijnen,  om NOOIT meer terug te komen!

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >