Griekse Vereniging van Eindhoven en omstreken

We raken maar niet uitgepraat over het weer, het is echt ongelooflijk, elke middag gewoon buiten eten alsof het normaal is dat je in november nog elke dag buiten kunt zitten tot de zon ondergaat.
De seringenboom heeft weer wat bloemen, de aardbeien- en tomatenplant bloeien weer, is de natuur in de war, of bereidt de natuur zich voor op iets waar wij nog geen idee van hebben?
Elke ochtend krijgen we een concert van dezelfde vogels op dezelfde plaats, nog steeds weten we niet welke vogels het zijn, maar wel dat we er van genieten en het maar accepteren, al was het een cadeau.
Maar ook veel vliegen die naar binnen willen zodra de zon weg is, die de kamers komen binnengevlogen alsof we ze met honderden hebben uitgenodigd.

Gasten komen met winterkleding aan en gaan in de schaduw zitten want in de zon is het echt niet uit te houden met een trui. Het heeft ons zeker de nodige liters gas gescheeld die we niet verstookt hebben vanwege de temperaturen van boven de 20°C, waarvoor we natuurlijk erg dankbaar zijn.
Het lijkt erop dat de ‘imeraminia’ het niet goed hebben, het prachtige najaarsweer met hoge temperaturen en veel zon heeft niemand voorspeld, toch heeft niemand bezwaar, maar inmiddels is de herfst gearriveerd, met regen en onweersbuien.

                                                                                                                                                                      Op 11 november ben ik in Thessaloniki aan mijn andere heup geopereerd, gelukkig is alles erg voorspoedig verlopen en werk ik nu aan mijn herstel. De eerste dagen na thuiskomst kon ik nog lekker buiten in de zon op en neer wandelen met 2 krukken, nu moet dat binnen met de verwarming aan. Ik kreeg een kaart waar heel toepasselijk opstond ‘iedereen wil geluk, niemand wil pijn, maar zonder een beetje regen geen regenboog’. En zo is het maar net, willen we iedereen bedanken voor alle goede wensen en medeleven, het heeft ons echt goed gedaan. En weer voel ik me een bevoorrecht mens, want als ik 50 jaar eerder geleefd had, dan had ik geen heupoperatie gekregen en was ik met pijn blijven leven.’ Sterven doe je niet ineens, elke dag een beetje,’ dat voel ik nu ook, nog een lichaamseigen stukje weg en een lichaamsvreemd stukje metaal in mijn lichaam, ook ‘vreemd’ bloed, moet het lichaam toch maar accepteren, zonder dat we het hebben gevraagd!
Toch is het allemaal maar een mechanisch probleem, voor een goede orthopeed in een paar uur opgelost.
Daarna het lichaam de kans geven om te wennen aan het ‘vreemde’ stukje, maar het lichaam wil geen pijn en zal er dus alles aan doen om het te accepteren, gelukkig maar, zo kan ik hopelijk straks weer wandelingen maken, en misschien zelfs naar het Drakenmeer, een wandeling van 9 uur op een dag of verdeeld over 2 dagen en dan slapen in de hut. Dit heb ik nooit kunnen ondernemen en zoveel gasten en vrienden geadviseerd ernaar toe te gaan, prachtige foto’s gezien, en wensend dat ik er ooit ook eens zal komen.
Maar kijk niet teveel naar wat je niet kunt maar wel naar wat je wel kunt en wel hebt ondernomen, dat is erg veel, zelfs nu nog, met beperkt vermogen tot lopen en staan, zoek je het wat dichter bij huis. De kast met jammetjes is weer aardig gevuld, iedereen vraagt het recept van de kweepeerpasta/zoet, alle kastanjes verwerkt tot overheerlijke chocolaatjes, granaatappelsap ingevroren, manden paddenstoelen ingevroren en verwerkt.

Dit weekend de eerste tsipouro party’s, de dorpsvereniging van een dorp stookt tsipouro die wordt aangeboden aan de dorpelingen en iedereen die ervan houdt. De tsipouro is gratis, met een klein metzedaki (hapje) erbij, voor de wijn en/of ander eten betaal je. Deze party’s worden goed bezocht, ook al wordt er thuis bij de mensen ook gestookt, al of niet legaal. Je hebt voor het distilleren een vergunning nodig, en je moet een (legale) stookketel hebben, die je alleen maar kunt bezitten als je ooit (of je familie) in het bezit bent geweest van druivenstruiken om van de druiven wijn en tsipouro te maken. Voor wijn heb je geen vergunning nodig, voor tsipouro wel omdat het een distillaat is. Diegene die het illegaal probeert, riskeert een grote boete als er controle komt. Tsipouro wordt in heel Griekenland gebrouwen, op Kreta heet het raki en is het alcohol percentage iets hoger dan hier in de Zagori, in Grieks Macedonië en de oostkust heet het ook tsipouro, maar daar stoken ze het met anijs zodat het naar ouzo smaakt.
Goede leuke tradities, waar eigenlijk niet zoveel regels en wetten bij aan te pas zouden moeten komen.

Γράμμα του χειμώνα - Τρίφωνο

Op deze column rust copyright:  Niets uit deze website mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand of openbaar worden gemaakt, in enigerlei vorm of wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opname of enige andere manier. Dit is alleen mogelijk na voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.

• < Vorige
• Volgende >